Kompresjoterapia
Zabrzurzenia żylne leczone uciskiem
Prawidłowo dobrana kompresja usprawnia odpływ żylny i limfatyczny, wspomaga mechanizmy utrzymujące prawidłowe krążenie i zwiększa przepływ krwi przez żyły układu głębokiego. Tego typu działanie zmniejsza ryzyko zakrzepicy żylnej, znacznie łagodzi dolegliwości związane z zaburzeniami żylnymi i redukuje obrzęk.
Ucisk z zewnątrz zmniejsza przekrój żył, przywraca funkcję zastawek żylnych poprzez zbliżenie ich płatków. Zwiększając tempo powrotu krwi żylnej kompresjoterapia zmniejsza przekrwienie tkanek i ilość krwi zalegającej w naczyniach włosowatych. W tkankach okołonaczyniowych ucisk produktów kompresyjnych zwiększa wchłanianie obrzęku poprzez poprawę funkcji układu limfatycznego.
Uwaga: Bandażowanie przez osoby przypadkowe, bez specjalistycznego przeszkolenia lub kupowanie „przez okienko” w aptece gotowych wyrobów uciskowych wymierzonych „na oko”, może być przyczyną powikłań.
Kiedy zastosować kompresjoterapię?
Odpowiedź jest bardzo prosta: jak najwcześniej. Terapię kompresyjną stosuje się już na etapie profilaktyki żylaków, a następnie w powstałych z wiekiem żylakach, w celu redukcji towarzyszących im objawów dyskomfortu, a także dla zmniejszenia obrzęków żylnych.
Kompresjoterapia jest ona złotym standardem jako podstawowa terapia owrzodzeń żylnych. Właściwe byłoby zatem odwrócenie pytania: któremu pacjentowi z niewydolnością żylną nie należy proponować takiego leczenia?
Warto podkreślić, że kompresjoterapia kończyn dolnych należy przeprowadzać w porozumieniu z lekarzem (terapeutą). Leczenie powinno rozpoczynać się na obwodzie kończyny poniżej kostki i zmniejszać się wraz z wysokością (w okolicy kolana prawidłowo jest o połowę niższa niż na kostce).
Kompresjoterapia posługuje się wywieraniem z zewnątrz ciśnienia na kończynę różnymi metodami:
- opaski uciskowe (bandaże żylne) – ciśnienie kompresji wyższe jest przy zwiększeniu napięcia bandaża, zwiększeniu liczby założonych zwojów i zastosowaniu węższej opaski,
- gotowe wyroby uciskowe (podkolanówki, pończochy, pończochy z przypięciem do paska, rajstopy),
- drenaż limfatyczny – ręczny lub pneumatyczny.
Jak rozpocząć leczenie kompresjoterapią?
Podstawą udanej aplikacji kompresji jest zdobycie zaufania pacjenta do lekarza (terapeuty) i proponowanego wyrobu. Żaden lek, jak również żaden wyrób uciskowy trzymany „w szafie” nie przyniesie pacjentowi korzyści. Należy wypracować wraz z pacjentem zalecenia, które będą dla niego akceptowalne i do których będzie się on rutynowo i codziennie stosował.
Pacjenta łatwo zniechęcić, dlatego też odpowiednia ilość czasu przeznaczona na wytłumaczenie sposobu zakładania wyrobów, najlepiej z pozostawieniem graficznej instrukcji jego zakładania, czy też namówienie do zakupu przyrządów ułatwiających zakładanie kompresji (rękawic, stopek, stelaży i butlerów) jest bardzo sensowne i powinno być częścią konsultacji.